هنگام تصمیم گیری در باب طراحی برنامه موبایل، مشکلی که اغلب پیش می آید این می باشد که آیا یک نرم افزار بومی یا یک نرم افزار ترکیبی باید ایجاد فرمائید؟
طراحی اپ
یک دهه می باشد که برنامههای تلفن همراه به یکیاز خلاقیتهای روز تبدیل شدهاند. با توسعه بازار موبایلهای هوشمند، بسیاری از سازمانها روشهایی را برای گنجاندن اپلیکیشن های موبایل در جریان کاری خود اتخاذ میکنند تا دسترسی به بازار خود را افزایش دهند. یک کدام از چالشهای رایج شرکتها در تصمیمگیری در باب نوع نرمافزارای که بایستی ساخته گردد این هست که آیا یک برنامه نیتیو یا یک اپلیکیشن ترکیبی بسازند و اینکه کدام یک بر اساس سعی آن بهترین تعیین برای شرکت است.
پاسخ بدین سوالات به عوامل پایین بستگی داراست:
مقصود از ساخت نرم افزار
ویژگی هایی که می بایست در برنامه گنجانده شود
بودجه اختصاص داده شده برای توسعه طراحی اپلیکیشن در مشهد و گسترش نرم افزار
سرعت پیشرفت نرمافزار
آیا بایستی پیشرفت داخل سازمانی را انتخاب کرد یا خیر
در اینجا، ما به شما یاری میکنیم ویژگیهای یک اپلیکیشن ترکیبی و نیتیو و تفاوتهای فی مابین آنهارا همراه با مزایا و معایب آن ها فهم و شعور فرمایید تا در تصمیمگیری راجعبه بهترین رویکردی که برای توسعه و گسترش اپ موبایل اتخاذ می توان به شما یاری کنیم.
قبل از اینکه بفهمیم نرم افزارهای ترکیبی چیست، اجازه دهید بفهمیم که نرم افزارهای ساکن و وب چیست.
اپلیکیشن گوشی Native (ساکن) چیست؟
نرمافزار موبایل نیتیو به نرمافزارهایی اطلاق میگردد که برای عمل بر روی یک پلت فرم یا دستگاه خاص توسعه یافته و از آنجایی که برای کار بر روی یک دستگاه موبایل خاص و سیستم دلیل آن ایجاد شده است، توانایی به کار گیری از سخت افزار و اپ خاص دستگاه را دارااست.
اپهای بومی تلاش بهتری را ارائه می دهند و میتوانند از جدیدترین فناوریها مانند پردازش تصویر به کارگیری میکنند، برخلاف نرم افزارهای ترکیبی تلفن همراه یا اپلیکیشنهای زیر وب، که به گونهای طراحی شدهاند که یک نسخه در همگی سیستم عامل های قابل اجرا میباشند.
به طور عمده، دو پلتفرم سیستم استدلال موبایل، iOS و اندروید وجود دارااست. برنامههای کاربردی بومی به زبانی نرم افزار نویسی طراحی شدهاند که عمدتاً برای دستگاه تلفن همراه و سیستم استدلال آن به کارگیری میگردد. از جمله، توسعه و گسترش دهندگان اپهای بومی اندروید را با به کار گیری از جاوا اپلیکیشن نویسی میکنند، در حالی که نرم افزارهای iOS را با استفاده از Swift یا Objective-C برنامه نویسی میکنند.
نرمافزارهای موبایل مستقر اجرای سریع و اعتنا بالایی دارند. خلال اینکه سریعتر است، کاربران را توانمند میسازد تا به آحاد کنترلها و چینشهای رابط کاربری (UI) دسترسی داشته باشند.
با این حال، نرم افزارای که برای iOS با استفاده از سوئیفت نوشته شده هست، در اندروید شغل نخواهد کرد و بالعکس. این بدان معناست که چنانچه که شما بخواهید نرم افزار خود را در iOS و Android فعالسازی فرمایید می بایست به طور خاص برای هر پلتفرم پیشرفت دهید، که به دارایی بیشتر و تیم بزرگتر نیاز خواهید داشت.
ویژگی های نرمافزار موبایل نیتیو
ویژگیهای اولیه نرمافزار های بومی به شرح زیر هست:
نرم افزارهای ساکن بسیار قابل اتکا میباشند.
نرمافزارهای بومی ساده میباشند، تلاش سریعتری دارا هستند و تجربه کاربری بهتری را ارائه میدهند.
نرم افزارهای ساکن از عملیات آنلاین و آفلاین جانبداری می کنند.
از ویژگیهای نرمافزارهای ساکن میاقتدار به بهترین نحو استفاده کرد.
مزایای نرم افزار های ساکن
از آنجایی که از پتانسیل دستگاه تلفن همراه نخستین استعمال میکند، طیف وسیعی از عملکردها را ارائه میدهد.
عملکرد اپ سریع و عکس العملگرا خواهد بود.
از قابلیت Push Notification پناه میکند.
رابط کاربری (UI) برنامه های نیتیو با تجربیات کاربر از سیستم ادله همخوانی بیشتری دارد.
کیفیت نرم افزارهای بومی را میتوان از طریق مرتبهبندیهای موجود در مارکت های آن تضمین کرد.
معایب نرم افزار های بومی
نرم افزارهای ساکن دربرگیرنده چند سورس کد هستند، زیرا هر دستگاه نسخه اپ خود را داراست، یعنی کدنویسی در امر Android و در ارتباط iOS مختلف است.
هزینه بیشتری را مشمول می گردد، زیرا پیشرفت دهندگان بیشتری برای ساختن و مدیریت یک اساس کد برای هر پلتفرم لازم میباشند.
در هر بهروزرسانی، مجال زیادی برای آپدیت صرف میشود زیرا آپدیت رسانی ها بایستی برای پلتفرم های متفاوت صورت پذیرد.
نرمافزارهای Hybrid (ترکیبی)
برنامه ترکیبی نرم افزارای هست که عناصر نرم افزارهای کاربردی وب و ساکن را با هم ترکیب میکند، جایی که نرمافزار با استفاده از لهجههای فناوری وب مانند HTML، CSS و جاوا اسکریپت کد گذاری می شود، که آنگاه در یک نرم افزار بومی فشرده می گردند.
بنابراین، درست مانند یک اپلیکیشن وب کار میکند و روی دستگاهی مانند یک نرم افزار ساکن نصب میشود.
نرمافزارهای ترکیبی، با یاری API، دسترسی بی نقص به ویژگیهای دستگاه تلفن همراه را حفظ میکنند. برنامههای بومی از زمانی که دانلود میشوند میتوانند به صورت آفلاین شغل کنند، البته نرم افزارهای ترکیبی این قابلیت و امکان را ندارند.
طراحی برنامه ترکیبی
یک اپ ترکیبی معمولاً عملکردی شبیه به یک نرم افزار وب داراست زیرا اساساً مبتنی بر یک نرم افزار وب هست. اپهای وب برای پلتفرمهای مختلف طراحی شدهاند و روی دستگاه نصب نمیشوند، اما از طریق اینترنت از طریق مرورگر وب قابل دسترسی میباشند.
نرم افزارهای ترکیبی عموماً به محاسبات موبایلی اطلاق میشوند، که فناوریای می باشد که امکان انتقال داده، صدا و ویدیو را از طریق رایانه یا هر دستگاه دیگری که دارای بیسیم است، بدون نیاز به اتصال به لینک و پیوند ملموس میدهد. این عمدتا مشمول ارتباطات موبایل، همراه با مشقت بارافزار و نرم افزار تلفن همراه هست. اکثر نرم افزارهای مو جود را میقدرت به عنوان اپهای ترکیبی طبقه بندی کرد.
ویژگیهای یک اپ ترکیبی به شرح تحت می باشد:
اپهای ترکیبی با صرف لحاظ از اینکه دستگاه به اینترنت متصل میباشد یا نه، میتوانند فعالیت کنند.
نرم افزارهای ترکیبی میتوانند با سیستم فولدر دستگاه ترکیب شوند و از برخی از ویژگیهای سیستم ادله استفاده کنند.
نرم افزارهای ترکیبی شامل یکپارچه سازی با سرویسهای بر اساس وب میباشند.
نرم افزارهای ترکیبی را میتوان با سرعت بیشتری پیشرفت بخشید و هزینههای گسترش و مراقبت کمتری را مشمول می شود. بدین ترتیب، باعث صرفهجویی در حین و هزینه میشود.
اپلیکیشنهای ترکیبی قابل فهم و شعور میباشند و میتوان آنهارا فارغ از زحمت مدیر کرد.
اپلیکیشنهای ترکیبی دارای یک رابط کاربری cross-platform هستند.
یکی مزایای اساسی اپلیکیشنهای ترکیبی، سورس کد واحد برای پلتفرمهای مختلف می باشد که مدیر آن را آسودهتر میکند.
طراحی برنامه
مزایای استفاده از نرم افزارهای ترکیبی
آن ها میتوانند در پلتفرمهای گوناگون عمل کنند، از جمله، میتوانند روی هر دو سیستم عامل، Android و iOS فعالیت کنند، زیرا آنان یک سورس کد واحد دارند. همچنین، رابط کاربری سازگار (UI) آن را قوی میسازد تا در اکثر دستگاهها کار کند.
پیشرفت و حفظ (دربرگیرنده آپدیترسانی و ایجاد تغییرات) نرم افزارهای ترکیبی سریعتر هست زیرا بسطدهندگان باید تنها یک سورس کد تولید کنند.
سورس کد واحد در نرم افزارهای ترکیبی آنهارا مقرون به صرفه میکند زیرا به زمان کمتری برای بسط نیاز دارد و مانند اپلیکیشنهای بومی به توسعهدهندگان بیشتری نیاز ندارد.
معایب اپلیکیشنهای ترکیبی
از آنجایی که نرمافزارهای ترکیبی شالودهای شبیه به نرم افزارهای وب دارا هستند، برای فعالیت با پتانسیل بی نقص خود به یک اتصال شبکه سوای وقفه نیاز دارند.
برنامههای گوشی ترکیبی به دلیل معماری خود، برای دسترسی به ویژگیهای داخلی دستگاه گوشی به پلاگینها متکی هستند.
نرمافزارهای ترکیبی به اندازه اپهای بومی تجربه کاربری بهتر را ارائه نمیدهند، زیرا رابط کاربری هر دو، اندروید و iOS به خطر افتاده میباشد. در حالتی که که تمرکز بیشتراز حد روی اندروید باشد، تجارب کاربری برای کاربران iOS به خطر میافتد و بالعکس.
اکثری از حصولوکارها با یک چالش متعارف روبرو می باشند که کدام برنامه می بایست پیشرفت داده گردد، بومی یا ترکیبی، تا تجاربای خوب را به مشتریان خود ارائه دهد، و کدام اپلیکیشن برای خدمت به هدف دستیابیوکارشان بهترین هست.
راهکار این سوالهای بر اساس کارداران تحت میباشد:
هدف از پیشرفت نرم افزار.
بودجه اختصاص داده شده برای گسترش نرم افزار.
ویژگیهای مورد نیاز در اپلیکیشن.
آیا کسب و کار شما میخواهد گسترشدهنده داخلی را انتخاب کند یا میخواهد توسعه برنامه را برون سپاری کند؟
سرعتی که نرمافزار باید با آن توسعه یابد.
مشتریان هدف کسب و کار چه عده ای میباشند؟
کاربران چه طور به اپلیکیشن دسترسی خواهند داشت؟
آیا اپلیکیشن می بایست در اپلیکیشن استور جانور باشد؟
آیا برنامه نیاز به به روز رسانی مکرر داراست؟
کسب و کار میخواهد چه سطحی از پیچیدگی عملکردها را گسترش دهد؟
آیا نرمافزار کاربردی از عملکردهای بومی دستگاه به کار گیری خواهد کرد؟
کسب و کار چه نوع تجربیات کاربری ارائه دهد؟
کسب و کار چه منابعی برای گسترش اپلیکیشن تلفن همراه دارد؟
برای تصمیم گیری اثرگذار، بیایید نگاهی به تفاوت بین یک اپلیکیشن ساکن و ترکیبی بیندازیم تا بفهمیم کدام گزینه مبتنی بر غرض تجاری شما مناسب هست:
هنگام تصمیم گیری در باب طراحی برنامه موبایل، مشکلی که اغلب پیش می آید این می باشد که آیا یک نرم افزار بومی یا یک نرم افزار ترکیبی باید ایجاد فرمائید؟
طراحی اپ
یک دهه می باشد که برنامههای تلفن همراه به یکیاز خلاقیتهای روز تبدیل شدهاند. با توسعه بازار موبایلهای هوشمند، بسیاری از سازمانها روشهایی را برای گنجاندن اپلیکیشن های موبایل در جریان کاری خود اتخاذ میکنند تا دسترسی به بازار خود را افزایش دهند. یک کدام از چالشهای رایج شرکتها در تصمیمگیری در باب نوع نرمافزارای که بایستی ساخته گردد این هست که آیا یک برنامه نیتیو یا یک اپلیکیشن ترکیبی بسازند و اینکه کدام یک بر اساس سعی آن بهترین تعیین برای شرکت است.
پاسخ بدین سوالات به عوامل پایین بستگی داراست:
مقصود از ساخت نرم افزار
ویژگی هایی که می بایست در برنامه گنجانده شود
بودجه اختصاص داده شده برای توسعه طراحی اپلیکیشن در مشهد و گسترش نرم افزار
سرعت پیشرفت نرمافزار
آیا بایستی پیشرفت داخل سازمانی را انتخاب کرد یا خیر
در اینجا، ما به شما یاری میکنیم ویژگیهای یک اپلیکیشن ترکیبی و نیتیو و تفاوتهای فی مابین آنهارا همراه با مزایا و معایب آن ها فهم و شعور فرمایید تا در تصمیمگیری راجعبه بهترین رویکردی که برای توسعه و گسترش اپ موبایل اتخاذ می توان به شما یاری کنیم.
قبل از اینکه بفهمیم نرم افزارهای ترکیبی چیست، اجازه دهید بفهمیم که نرم افزارهای ساکن و وب چیست.
اپلیکیشن گوشی Native (ساکن) چیست؟
نرمافزار موبایل نیتیو به نرمافزارهایی اطلاق میگردد که برای عمل بر روی یک پلت فرم یا دستگاه خاص توسعه یافته و از آنجایی که برای کار بر روی یک دستگاه موبایل خاص و سیستم دلیل آن ایجاد شده است، توانایی به کار گیری از سخت افزار و اپ خاص دستگاه را دارااست.
اپهای بومی تلاش بهتری را ارائه می دهند و میتوانند از جدیدترین فناوریها مانند پردازش تصویر به کارگیری میکنند، برخلاف نرم افزارهای ترکیبی تلفن همراه یا اپلیکیشنهای زیر وب، که به گونهای طراحی شدهاند که یک نسخه در همگی سیستم عامل های قابل اجرا میباشند.
به طور عمده، دو پلتفرم سیستم استدلال موبایل، iOS و اندروید وجود دارااست. برنامههای کاربردی بومی به زبانی نرم افزار نویسی طراحی شدهاند که عمدتاً برای دستگاه تلفن همراه و سیستم استدلال آن به کارگیری میگردد. از جمله، توسعه و گسترش دهندگان اپهای بومی اندروید را با به کار گیری از جاوا اپلیکیشن نویسی میکنند، در حالی که نرم افزارهای iOS را با استفاده از Swift یا Objective-C برنامه نویسی میکنند.
نرمافزارهای موبایل مستقر اجرای سریع و اعتنا بالایی دارند. خلال اینکه سریعتر است، کاربران را توانمند میسازد تا به آحاد کنترلها و چینشهای رابط کاربری (UI) دسترسی داشته باشند.
با این حال، نرم افزارای که برای iOS با استفاده از سوئیفت نوشته شده هست، در اندروید شغل نخواهد کرد و بالعکس. این بدان معناست که چنانچه که شما بخواهید نرم افزار خود را در iOS و Android فعالسازی فرمایید می بایست به طور خاص برای هر پلتفرم پیشرفت دهید، که به دارایی بیشتر و تیم بزرگتر نیاز خواهید داشت.
ویژگی های نرمافزار موبایل نیتیو
ویژگیهای اولیه نرمافزار های بومی به شرح زیر هست:
نرم افزارهای ساکن بسیار قابل اتکا میباشند.
نرمافزارهای بومی ساده میباشند، تلاش سریعتری دارا هستند و تجربه کاربری بهتری را ارائه میدهند.
نرم افزارهای ساکن از عملیات آنلاین و آفلاین جانبداری می کنند.
از ویژگیهای نرمافزارهای ساکن میاقتدار به بهترین نحو استفاده کرد.
مزایای نرم افزار های ساکن
از آنجایی که از پتانسیل دستگاه تلفن همراه نخستین استعمال میکند، طیف وسیعی از عملکردها را ارائه میدهد.
عملکرد اپ سریع و عکس العملگرا خواهد بود.
از قابلیت Push Notification پناه میکند.
رابط کاربری (UI) برنامه های نیتیو با تجربیات کاربر از سیستم ادله همخوانی بیشتری دارد.
کیفیت نرم افزارهای بومی را میتوان از طریق مرتبهبندیهای موجود در مارکت های آن تضمین کرد.
معایب نرم افزار های بومی
نرم افزارهای ساکن دربرگیرنده چند سورس کد هستند، زیرا هر دستگاه نسخه اپ خود را داراست، یعنی کدنویسی در امر Android و در ارتباط iOS مختلف است.
هزینه بیشتری را مشمول می گردد، زیرا پیشرفت دهندگان بیشتری برای ساختن و مدیریت یک اساس کد برای هر پلتفرم لازم میباشند.
در هر بهروزرسانی، مجال زیادی برای آپدیت صرف میشود زیرا آپدیت رسانی ها بایستی برای پلتفرم های متفاوت صورت پذیرد.
نرمافزارهای Hybrid (ترکیبی)
برنامه ترکیبی نرم افزارای هست که عناصر نرم افزارهای کاربردی وب و ساکن را با هم ترکیب میکند، جایی که نرمافزار با استفاده از لهجههای فناوری وب مانند HTML، CSS و جاوا اسکریپت کد گذاری می شود، که آنگاه در یک نرم افزار بومی فشرده می گردند.
بنابراین، درست مانند یک اپلیکیشن وب کار میکند و روی دستگاهی مانند یک نرم افزار ساکن نصب میشود.
نرمافزارهای ترکیبی، با یاری API، دسترسی بی نقص به ویژگیهای دستگاه تلفن همراه را حفظ میکنند. برنامههای بومی از زمانی که دانلود میشوند میتوانند به صورت آفلاین شغل کنند، البته نرم افزارهای ترکیبی این قابلیت و امکان را ندارند.
طراحی برنامه ترکیبی
یک اپ ترکیبی معمولاً عملکردی شبیه به یک نرم افزار وب داراست زیرا اساساً مبتنی بر یک نرم افزار وب هست. اپهای وب برای پلتفرمهای مختلف طراحی شدهاند و روی دستگاه نصب نمیشوند، اما از طریق اینترنت از طریق مرورگر وب قابل دسترسی میباشند.
نرم افزارهای ترکیبی عموماً به محاسبات موبایلی اطلاق میشوند، که فناوریای می باشد که امکان انتقال داده، صدا و ویدیو را از طریق رایانه یا هر دستگاه دیگری که دارای بیسیم است، بدون نیاز به اتصال به لینک و پیوند ملموس میدهد. این عمدتا مشمول ارتباطات موبایل، همراه با مشقت بارافزار و نرم افزار تلفن همراه هست. اکثر نرم افزارهای مو جود را میقدرت به عنوان اپهای ترکیبی طبقه بندی کرد.
ویژگیهای یک اپ ترکیبی به شرح تحت می باشد:
اپهای ترکیبی با صرف لحاظ از اینکه دستگاه به اینترنت متصل میباشد یا نه، میتوانند فعالیت کنند.
نرم افزارهای ترکیبی میتوانند با سیستم فولدر دستگاه ترکیب شوند و از برخی از ویژگیهای سیستم ادله استفاده کنند.
نرم افزارهای ترکیبی شامل یکپارچه سازی با سرویسهای بر اساس وب میباشند.
نرم افزارهای ترکیبی را میتوان با سرعت بیشتری پیشرفت بخشید و هزینههای گسترش و مراقبت کمتری را مشمول می شود. بدین ترتیب، باعث صرفهجویی در حین و هزینه میشود.
اپلیکیشنهای ترکیبی قابل فهم و شعور میباشند و میتوان آنهارا فارغ از زحمت مدیر کرد.
اپلیکیشنهای ترکیبی دارای یک رابط کاربری cross-platform هستند.
یکی مزایای اساسی اپلیکیشنهای ترکیبی، سورس کد واحد برای پلتفرمهای مختلف می باشد که مدیر آن را آسودهتر میکند.
طراحی برنامه
مزایای استفاده از نرم افزارهای ترکیبی
آن ها میتوانند در پلتفرمهای گوناگون عمل کنند، از جمله، میتوانند روی هر دو سیستم عامل، Android و iOS فعالیت کنند، زیرا آنان یک سورس کد واحد دارند. همچنین، رابط کاربری سازگار (UI) آن را قوی میسازد تا در اکثر دستگاهها کار کند.
پیشرفت و حفظ (دربرگیرنده آپدیترسانی و ایجاد تغییرات) نرم افزارهای ترکیبی سریعتر هست زیرا بسطدهندگان باید تنها یک سورس کد تولید کنند.
سورس کد واحد در نرم افزارهای ترکیبی آنهارا مقرون به صرفه میکند زیرا به زمان کمتری برای بسط نیاز دارد و مانند اپلیکیشنهای بومی به توسعهدهندگان بیشتری نیاز ندارد.
معایب اپلیکیشنهای ترکیبی
از آنجایی که نرمافزارهای ترکیبی شالودهای شبیه به نرم افزارهای وب دارا هستند، برای فعالیت با پتانسیل بی نقص خود به یک اتصال شبکه سوای وقفه نیاز دارند.
برنامههای گوشی ترکیبی به دلیل معماری خود، برای دسترسی به ویژگیهای داخلی دستگاه گوشی به پلاگینها متکی هستند.
نرمافزارهای ترکیبی به اندازه اپهای بومی تجربه کاربری بهتر را ارائه نمیدهند، زیرا رابط کاربری هر دو، اندروید و iOS به خطر افتاده میباشد. در حالتی که که تمرکز بیشتراز حد روی اندروید باشد، تجارب کاربری برای کاربران iOS به خطر میافتد و بالعکس.
اکثری از حصولوکارها با یک چالش متعارف روبرو می باشند که کدام برنامه می بایست پیشرفت داده گردد، بومی یا ترکیبی، تا تجاربای خوب را به مشتریان خود ارائه دهد، و کدام اپلیکیشن برای خدمت به هدف دستیابیوکارشان بهترین هست.
راهکار این سوالهای بر اساس کارداران تحت میباشد:
هدف از پیشرفت نرم افزار.
بودجه اختصاص داده شده برای گسترش نرم افزار.
ویژگیهای مورد نیاز در اپلیکیشن.
آیا کسب و کار شما میخواهد گسترشدهنده داخلی را انتخاب کند یا میخواهد توسعه برنامه را برون سپاری کند؟
سرعتی که نرمافزار باید با آن توسعه یابد.
مشتریان هدف کسب و کار چه عده ای میباشند؟
کاربران چه طور به اپلیکیشن دسترسی خواهند داشت؟
آیا اپلیکیشن می بایست در اپلیکیشن استور جانور باشد؟
آیا برنامه نیاز به به روز رسانی مکرر داراست؟
کسب و کار میخواهد چه سطحی از پیچیدگی عملکردها را گسترش دهد؟
آیا نرمافزار کاربردی از عملکردهای بومی دستگاه به کار گیری خواهد کرد؟
کسب و کار چه نوع تجربیات کاربری ارائه دهد؟
کسب و کار چه منابعی برای گسترش اپلیکیشن تلفن همراه دارد؟
برای تصمیم گیری اثرگذار، بیایید نگاهی به تفاوت بین یک اپلیکیشن ساکن و ترکیبی بیندازیم تا بفهمیم کدام گزینه مبتنی بر غرض تجاری شما مناسب هست: